બ્લૉગજગતમાં પ્રવેશ કરતાં

નમસ્કાર,

૨૦૦૦ની સાલ! દુનિયા નવી સદીમાં પ્રવેશવાનો આનંદ માણતી હતી ત્યારે હું લેખક બનવાનો ઉત્સવ ઉજવતી હતી. જાણીતાં ગુજરાતી સામયિકોમાં મારા લેખો પ્રકાશિત થવા માંડ્યા હતા. વાંચનનો શોખ અને વાર્તા લખવાનો ચસ્કો હોવા છતાં હું હાસ્યલેખિકા બની ગઈ! પહેલી કૉલમ મળી ‘ દિવ્ય ભાસ્કર’ માં. પછી ‘ લપ્પન–છપ્પન’ નામે કૉલમ શરુ થઈ ‘ જનસત્તા’ માં ૨૦૦૫માં. બે વર્ષ પછી પહેલું પુસ્તક પ્રગટ થયું ‘ લપ્પન–છપ્પન’. પછી તો, ‘ ગુજરાતમિત્ર ’ માં કૉલમ ચાલી ‘ જિંદગી તડકા મારકે ’ સાત વર્ષ અને હાલ ‘ ગુજરાત ગાર્ડિયન ’ માં ‘ મોજીલો પ્રવાસ ’. પછી તો, ‘ ચાલતાં ચાલતાં સિંગાપોર ’ પુસ્તક શ્રી જ્યોતીન્દ્ર દવે પુરસ્કાર લઈ આવ્યું. વળી આવ્યું–‘ હાસ્યાત્ સદા મંગલમ્ ’. પછી ‘ પંચ પરમેશ્વર ’ અને હવે બૅંગકૉક યાત્રાનું પુસ્તક ટૂંક સમયમાં. ‘લપ્પન છપ્પન’ કરતાં ખાસ્સી મજા પડી!

હવે થયું કે, મારો પણ એક બ્લૉગ હોય તો કેવું? જ્યાં સમયની કે જગ્યાની કોઈ પાબંદી નહીં અને હું મારા મનની રાણી!

બસ તો, આજે હવે વિધિવત પ્રવેશ કરી જ દીધો. મળતાં રહીશું અવારનવાર ‘ લપ્પન–છપ્પન ’ કરવા.